Револуција преку ноќ
Полноќ...
Долга широка улица
Како да проаѓа
Низ поларни светлини и малку магла.
Во црна стаклено-пластична кутија
Зелена стаклена пукнатина ко портал,
Свети со зелена светлина...
Излегуваат...
Зелени борци два по два одат
На црно белиот асвалт со
Широки чекори бурни
Тешки зелени чизми носат...
Гледаш... Слушаш....
Се е некако морбидно хармонично...
А луѓето околу ко да кријат нешто во очите
Со испотени длаки и чела
Во креветот спијат како да се
Должни да го сторат токму тоа.
Како и тие да учествуваат...
Јас...?
А јас проклето Црвено
Ко да горам,
Стојам ко предавник
Како правило кое постои
За да се прекрши
Дарувајки анархистичко
Револуционерна снага...
Но не... Не е така знам...
Се е над нашите разбирања
Во оваа страшна ноќ
Крајно збунет полн со бес
Стискајки си ги забите
Kријам во чизмите црвени
Црвени искуствa и желби...
Одеднаш
Тежок молк... Отежна и здив
Гледам зелената светлина
На пешадијата исчезнува
Претварајќи се во бледа топка
Во смеша од магла и поларна светлина...
Тихи две стапки! Молк
Ко исчекување некое
Пристигна тој!
Слушам се ближи нешто, некој...
Гледам взјасан во црвен труп
Гордо стои, гори црвено.
Црвениот блесок се
Намалува ко да се лади.
Почнува да чекори..
Генерал на црвена пешадија!
Како глас пролете низ глава.
Го гледам....
Целиот проклето црвен, горд буден и спор
Црвени оловни чизми
Остават зад себе црвен траг
Низ молкот остава страв
Во коските на толпата која спие
Плукајќи црвена смрт од очи.
Со поглед на асвалт поминува
Недалеку од мене...
Гаволска снага
Исплашен погледнав
Ме погледва во чизми
Промрмори со дебел глас но тихо
Зар постои ѓавол или
Тоа е само моќта во нас.
No comments:
Post a Comment